Zastanawiasz się nad wyborem rasy psa, który połączy energię, inteligencję i wyjątkowy wygląd? Welsh Corgi to idealny kandydat, który podbija serca miłośników psów na całym świecie. Dowiedz się więcej o tej niezwykłej rasie i zobacz, dlaczego jest uwielbiana przez tysiące osób!
Spis treści
- Jak wygląda Welsh Corgi? Opis rasy
- Jaki charakter ma pies rasy Welsh Corgi?
- Dla kogo sprawdzi się ta rasa?
- Jak dbać o Welsh Corgi?
- Jak wygląda codzienność z psem rasy Welsh Corgi?
- Ile kosztuje pies rasy Welsh Corgi?
- Jakie choroby mogą występować u Welsh Corgi?
- Zalety i wady psów tej rasy
- Historia rasy Welsh Corgi – psa Królowej Elżbiety II
Jak wygląda Welsh Corgi? Opis rasy
Welsh Corgi to rasa psów o charakterystycznym, uroczym wyglądzie i wyjątkowym temperamencie. W skład tej grupy wchodzą dwie odrębne rasy: Welsh Corgi Pembroke i Welsh Corgi Cardigan. Obie rasy wyróżniają się niewielkimi rozmiarami, proporcjonalną budową i silnym charakterem, choć różnią się w detalach. Pembroke jest mniejszy, bardziej kompaktowy i często ma ogon przypominający lisią kitę, podczas gdy Cardigan charakteryzuje się dłuższym tułowiem, większą wagą i naturalnym, dłuższym ogonem.
Obie rasy łączy silna muskulatura, szeroka klatka piersiowa oraz krótkie, mocne łapy, które pozwalają na sprawne poruszanie się nawet w trudnym terenie. Psy te pierwotnie pełniły rolę psów pasterskich, pomagając zaganianiu bydła poprzez podszczypywanie zwierząt w tylne kończyny. Dzięki inteligencji, pracowitości i energii szybko stały się ulubieńcami wielu osób, łącząc w sobie cechy doskonałych pracowników i lojalnych towarzyszy.
| Element | Opis |
|---|---|
| Rasa | Welsh Corgi Pembroke, Welsh Corgi Cardigan |
| Długość życia | 12–15 lat |
| Wzrost samce | 25–30 cm |
| Wzrost samice | 23–28 cm |
| Waga | 10–14 kg (Pembroke), 12–17 kg (Cardigan) |
| Długość sierści | Średniej długości, z gęstym podszerstkiem |
| Maść | Różnorodne kolory (zobacz poniżej) |
| Użytkowość | Pies pasterski, towarzysz |
| Grupa FCI | Grupa 1 – Psy pasterskie i zaganiające |
| Standard FCI | Nr 39 (Pembroke), Nr 38 (Cardigan) |


Umaszczenie według wzorca FCI:
- Welsh Corgi Pembroke:
- Rudo-biały
- Tricolor (czarny, biały z rudością)
- Czerwony z białymi znaczeniami
- Welsh Corgi Cardigan:
- Rudo-biały
- Pręgowany
- Blue merle
- Czarny z białymi znaczeniami
Wzorzec rasy FCI
Zobacz wzorzec rasy Welsh Corgi Pembroke
Welsh Corgi Pembroke (FCI 39)
Kraj pochodzenia: Wielka Brytania
Data publikacji obowiązującego wzorca: 27 lipca 2021
Użytkowość:
Pies pasterski
Klasyfikacja FCI:
- Grupa 1: Psy pasterskie i zaganiające (z wyjątkiem szwajcarskich psów do bydła)
- Sekcja 1: Psy pasterskie
- Bez prób pracy
Wrażenie ogólne:
Welsh Corgi Pembroke to pies krótkonogi, mocny, krępy i żywy. Wygląda na silnego i wytrzymałego, pomimo swoich niewielkich rozmiarów.
Ważne proporcje:
Długość kufy w stosunku do długości mózgoczaszki wynosi 3:5.
Zachowanie/temperament:
Śmiały, chętny do pracy, przyjacielski i żywy. Nie wykazuje agresji ani nerwowości.
Głowa:
- Wygląd: Przypomina głowę lisa, z czujnym i inteligentnym wyrazem.
- Mózgoczaszka: Szeroka i płaska między uszami, stop umiarkowanie zaznaczony.
- Trzewioczaszka:
- Nos: Czarny.
- Kufa: Lekko zwężająca się.
- Szczęki/uzębienie: Mocne, zgryz nożycowy.
Oczy:
Średniej wielkości, okrągłe, dobrze osadzone. Brązowe, dopasowane do umaszczenia.
Uszy:
Stojące, średniej wielkości, lekko zaokrąglone na końcach. Linia od nosa przez oko biegnie przez czubek ucha lub blisko niego.
Szyja:
Dość długa.
Tułów:
- Długość: Średnia, nigdy krótka, lekko zwężający się ku tyłowi, gdy patrzeć od góry.
- Grzbiet: Prostolinijny.
- Klatka piersiowa: Szeroka, głęboka, dobrze ożebrowana.
Ogon:
- Cięty: Tradycyjnie krótko obcinany.
- Niecięty: Osadzony na przedłużeniu linii grzbietu, noszony powyżej lub poniżej linii grzbietu w ruchu lub pobudzeniu. Niektóre osobniki mogą mieć naturalnie krótki ogon.
Kończyny przednie:
- Łopatka: Skośnie ustawiona, tworzy z ramieniem kąt zbliżony do prostego.
- Przedramię: Mocny kościec, krótkie i możliwie proste.
- Łapy: Owalne, zwarte, dobrze wysklepione, dwa środkowe palce nieco dłuższe od zewnętrznych. Opuszki mocne i grube, pazury krótkie.
Kończyny tylne:
- Ogólny wygląd: Krótkie, o mocnym kośćcu.
- Kolano: Dobrze kątowane.
- Śródstopie: Proste, oglądane z tyłu.
- Łapy: Jak przednie – zwarte, owalne, dobrze wysklepione.
Ruch:
Żwawy, swobodny, harmonijny. Krok długi, niewysoki, z pełną synchronizacją przodu i tyłu.
Szata:
- Sierść: Średniej długości, prosta, z gęstym podszerstkiem. Nie może być miękka, falista ani szorstka.
- Maść: Ruda, śniada, płowa, czarna podpalana – także z białymi znaczeniami na łapach, piersi, szyi. Dopuszczalna niewielka ilość bieli na głowie i pysku.
Wymiary:
- Wysokość w kłębie: Około 25–30 cm.
- Waga:
- Psy: 10–12 kg
- Suki: 9–11 kg
Wady:
Każde odstępstwo od wzorca powinno być oceniane w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie oraz zdolność psa do pracy.
Wady dyskwalifikujące:
- Agresja lub nadmierna lękliwość.
- Wyraźne wady budowy lub zaburzenia charakteru.
Uwagi:
Każdy pies z deformacjami budowy lub zaburzeniami charakteru powinien być zdyskwalifikowany. Samce muszą mieć dwa, normalnie rozwinięte jądra, całkowicie umieszczone w mosznie.
Źródło: https://www.zkwp.pl/wzorce/39.pdf
Zobacz wzorzec rasy Welsh Corgi Cardigan
Welsh Corgi Cardigan (FCI 38)
Kraj pochodzenia: Wielka Brytania
Data publikacji obowiązującego wzorca: 30 października 2016
Użytkowość:
Pies pasterski i do towarzystwa
Klasyfikacja FCI:
- Grupa 1: Psy pasterskie i zaganiające (z wyjątkiem szwajcarskich psów do bydła)
- Sekcja 1: Psy pasterskie
- Bez prób pracy
Wrażenie ogólne:
Krępy, mocny, ruchliwy i wytrzymały pies o wydłużonym tułowiu i ogonie przypominającym lisią kitę, osadzonym w linii grzbietu.
Ważne proporcje:
Długość kufy w stosunku do długości głowy wynosi 3:5.
Zachowanie/temperament:
Czujny, żywy i inteligentny. Opanowany, bez oznak nerwowości czy agresji.
Głowa:
- Wygląd: Lisia w kształcie i wyrazie.
- Mózgoczaszka: Szeroka i płaska między uszami, zwężająca się ku oczom, lekko wysklepiona ponad nimi. Stop umiarkowanie zaznaczony.
- Trzewioczaszka:
- Nos: Czarny, lekko wystający, nie tępo zakończony.
- Kufa: Zwężająca się ku nosowi.
- Uzębienie: Zęby mocne, zgryz nożycowy, szczęki dobrze rozwinięte, mocne, lecz nie przesadnie masywne.
Oczy:
Średniej wielkości, czyste, żywe, o łagodnym, czujnym wyrazie. Rozstawione raczej szeroko, o wyraźnych kącikach, ciemne lub dopasowane do umaszczenia. Oczy częściowo lub całkowicie niebieskie dopuszczalne wyłącznie u psów niebieskich marmurkowych.
Uszy:
Dość duże, stojące, z lekko zaokrąglonymi czubkami. Rozstawione w odległości około 8 cm, osadzone daleko z tyłu głowy, aby mogły być położone płasko na szyi.
Szyja:
Dobrze umięśniona, proporcjonalna do tułowia, płynnie przechodząca w łopatki.
Tułów:
- Długość: Wydłużony i masywny.
- Grzbiet: Prosty.
- Lędźwie: Wyraźna talia.
- Klatka piersiowa: Szeroka, głęboka, z wyraźnym przedpiersiem i dobrze ożebrowana.
Ogon:
Przypomina lisią kitę, stanowi przedłużenie linii grzbietu, długi na tyle, by dotykał ziemi lub prawie ją dotykał. W postawie noszony nisko, w ruchu uniesiony nieco ponad linię grzbietu, ale nigdy zakręcony.
Kończyny:
- Kościec: Mocny, krótkie, ale z wystarczającym „prześwitem” pod tułowiem.
Kończyny przednie:
- Łopatki: Skośnie ustawione, dobrze umięśnione, tworzące z ramionami kąt zbliżony do prostego.
- Łokcie: Przylegające.
- Ramię: Lekko wykrzywione, opasujące szeroką klatkę piersiową.
- Łapy: Okrągłe, zwarte, mocne, skierowane lekko na zewnątrz.
Kończyny tylne:
- Ogólny wygląd: Mocne, dobrze kątowane, o dobrze umięśnionych udach i podudziach.
- Śródstopia: Pionowe do podłoża, równoległe wobec siebie.
- Stopy: Okrągłe, zwarte, mocne, o grubych opuszkach.
Ruch:
Żwawy i swobodny. Łokcie przylegające, harmonijny krok, akcja przodu i tyłu pełna równowagi.
Szata:
- Sierść: Krótka lub średniej długości, twarda, możliwie prosta, z nieprzemakalnym podszerstkiem.
- Maść:
- Niebieski marmurkowy, pręgowany, rudy, śniady.
- Trikolor z pręgowanym lub rudym podpalaniem.
- Typowe białe znaczenia na głowie, szyi, klatce piersiowej, brzuchu, łapach, nogach i końcu ogona. Biel nie może dominować na tułowiu ani głowie. Nos i powieki muszą być czarne.
Wymiary i waga:
- Wysokość w kłębie: Idealnie 30 cm.
- Waga: Proporcjonalna do wielkości. Harmonia budowy ważniejsza od wielkości.
Wady:
Każde odstępstwo od wzorca powinno być oceniane stosownie do stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie oraz dobrostan psa.
Wady dyskwalifikujące:
- Agresja lub nadmierna lękliwość.
- Wyraźne wady budowy lub zaburzenia zachowania.
Uwagi:
Samce powinny mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w mosznie. Psy używane do hodowli muszą być zdrowe, o wyglądzie typowym dla rasy.
Źródło: https://www.zkwp.pl/wzorce/38.pdf
Jaki charakter ma pies rasy Welsh Corgi?
Welsh Corgi to rasa o niezwykle towarzyskim i energicznym usposobieniu, która łączy w sobie cechy psa pracującego i rodzinnego towarzysza. Psy tej rasy są znane ze swojej inteligencji, oddania i czujności, co czyni je wyjątkowo wszechstronnymi. Ich żywiołowy temperament sprawia, że są pełne energii i zawsze gotowe do działania, ale jednocześnie potrafią okazać czułość i lojalność wobec swoich właścicieli.
Charakterystyka i umiejętności
Welsh Corgi charakteryzują się silnym charakterem, który łączy w sobie odwagę i niezależność. Są to psy inteligentne, szybko uczące się nowych komend, co czyni je idealnymi kandydatami do psich sportów, takich jak agility czy dog dancing. Ich pasterskie korzenie sprawiają, że naturalnie zaganianie i pilnowanie jest wpisane w ich zachowanie, co widać w skłonnościach do „podszczypywania” podczas zabawy, które nawiązują do ich pierwotnej funkcji.
Szkolenie i wychowanie
Corgi to rasa, która wymaga konsekwentnego i cierpliwego podejścia podczas wychowania. Ich inteligencja sprawia, że szybko łapią nowe polecenia, ale bywają uparte, dlatego ważne jest, aby szkolenie było pełne pozytywnych wzmocnień i regularności. Wczesna socjalizacja jest kluczowa, aby zapobiec ewentualnej nieufności wobec obcych i wyeliminować skłonności do nadmiernego szczekania. Regularne treningi, zarówno fizyczne, jak i umysłowe, pomagają utrzymać ich aktywność na właściwym poziomie i zminimalizować ryzyko problemów behawioralnych.
Dla kogo sprawdzi się ta rasa?
Welsh Corgi to doskonały wybór dla osób aktywnych, które szukają energicznego i lojalnego towarzysza. Psy tej rasy świetnie odnajdują się zarówno w domach z ogrodem, jak i w mieszkaniach, pod warunkiem, że zapewni się im odpowiednią dawkę ruchu i zabawy. Dzięki ich przyjaznemu usposobieniu i lojalności Corgi sprawdzają się w rodzinach z dziećmi, ale ich energiczny temperament wymaga nadzoru w kontaktach z małymi dziećmi, aby uniknąć przypadkowych urazów.
Rasa ta jest odpowiednia dla osób, które mają czas na codzienne spacery, aktywne zabawy oraz szkolenie. Ich pasterskie korzenie sprawiają, że najlepiej czują się w towarzystwie swojego właściciela i źle znoszą długotrwałą samotność. Corgi mogą cierpieć na lęk separacyjny, jeśli zostaną pozostawione same na zbyt długo, dlatego najlepiej nadają się dla rodzin lub osób, które mogą spędzać z nimi dużo czasu.
Jak dbać o Welsh Corgi?
Dbanie o Welsh Corgi wymaga regularnej uwagi w obszarach żywienia, pielęgnacji i aktywności fizycznej. To rasa energiczna i towarzyska, dlatego ważne jest, aby jej potrzeby były odpowiednio zaspokajane, co pozwoli cieszyć się zdrowym i szczęśliwym psem.
Żywienie pupila
Żywienie Welsh Corgi powinno być dostosowane do jego wieku, poziomu aktywności i stanu zdrowia. Psy tej rasy mają skłonność do nadwagi, dlatego ważne jest kontrolowanie wielkości porcji i unikanie nadmiernego podawania przysmaków. Zaleca się stosowanie karmy wysokiej jakości, bogatej w białko, witaminy i składniki wspierające zdrowie stawów, takie jak glukozamina i chondroityna. Dorosłego Corgi najlepiej karmić dwa razy dziennie, a wodę należy zapewnić mu przez cały czas. Warto także uwzględnić w diecie mokrą karmę lub naturalne składniki, takie jak gotowane mięso i warzywa, aby urozmaicić posiłki.
Pielęgnacja
Pielęgnacja Welsh Corgi nie jest skomplikowana, ale wymaga regularności. Sierść tych psów jest średniej długości, z gęstym podszerstkiem, który intensywnie linieje w okresie wiosny i jesieni. W tym czasie należy szczotkować psa codziennie, aby usunąć martwe włosy i zapobiec ich gromadzeniu się w domu. Poza okresem linienia wystarczy szczotkowanie raz w tygodniu. Uszy i oczy powinny być regularnie kontrolowane, a pazury przycinane co kilka tygodni, jeśli nie ścierają się naturalnie. Corgi nie wymagają częstych kąpieli – wystarczy to robić, gdy pies się zabrudzi.

Jak wygląda codzienność z psem rasy Welsh Corgi?
Codzienne życie z Welsh Corgi to ciągła aktywność i zaangażowanie. Psy tej rasy potrzebują codziennych spacerów, zabaw i zadań umysłowych, aby zachować zdrowie i równowagę psychiczną. Ich pasterska natura sprawia, że są niezwykle czujne i zawsze gotowe do działania, dlatego wymagają właściciela, który zaspokoi ich potrzebę ruchu i stymulacji umysłowej.
Corgi uwielbiają różnorodne aktywności, takie jak agility, zabawy w aportowanie czy długie wędrówki. Ich inteligencja sprawia, że chętnie uczą się nowych komend, co czyni szkolenie nie tylko koniecznym, ale również przyjemnym. Psy te są bardzo przywiązane do swoich właścicieli i najlepiej czują się w ich towarzystwie, co oznacza, że nie lubią pozostawać same przez dłuższy czas. Dobrze dogadują się z dziećmi i innymi psami, choć ich energiczny temperament wymaga nadzoru w czasie zabaw.
Ile kosztuje pies rasy Welsh Corgi?
Cena zakupu i utrzymania Welsh Corgi zależy od wielu czynników, takich jak hodowla, linia genetyczna czy predyspozycje wystawowe.
Cena zakupu szczeniaka rasowego
Szczeniaki Welsh Corgi z hodowli zarejestrowanych w ZKwP kosztują zazwyczaj od 6000 do 9000 zł. Psy pochodzące z renomowanych hodowli zagranicznych, szczególnie tych z osiągnięciami wystawowymi, mogą kosztować nawet powyżej 10 000 zł. Cena zależy również od tego, czy szczeniak jest przeznaczony do hodowli, czy ma pełnić rolę towarzysza rodziny.

Miesięczne koszty utrzymania
Koszty utrzymania Welsh Corgi wynoszą średnio od 250 do 500 zł miesięcznie, w zależności od wyboru karmy, opieki weterynaryjnej i dodatkowych wydatków, takich jak szkolenie czy akcesoria. Wydatki te obejmują:
- Karma: 150–300 zł miesięcznie.
- Profilaktyka weterynaryjna: odrobaczanie, szczepienia – około 100 zł rocznie.
- Pielęgnacja i akcesoria: szczotki, szampony, zabawki – jednorazowe wydatki rzędu 200–400 zł.
Jakie choroby mogą występować u Welsh Corgi?
Welsh Corgi to rasa ogólnie zdrowa i długowieczna, jednak jak każde psy rasowe, mogą być podatne na pewne schorzenia genetyczne. Regularne wizyty u weterynarza i profilaktyka zdrowotna mogą znacząco zmniejszyć ryzyko wystąpienia tych problemów.
- Dysplazja stawów biodrowych i łokciowych – choroba genetyczna powodująca ból i trudności w poruszaniu się, szczególnie u starszych psów.
- Postępujący zanik siatkówki (PRA) – dziedziczne schorzenie oczu prowadzące do stopniowej utraty wzroku.
- Nadwaga – Welsh Corgi mają tendencję do przybierania na wadze, szczególnie jeśli nie są odpowiednio aktywne lub ich dieta jest nieodpowiednia.
- Problemy z kręgosłupem – ze względu na długi tułów Corgi są narażone na choroby kręgosłupa, takie jak dyskopatia.
- Choroby stomatologiczne – brak regularnej higieny jamy ustnej może prowadzić do kamienia nazębnego i stanów zapalnych dziąseł.
Regularna kontrola stanu zdrowia, odpowiednia dieta i aktywność fizyczna to klucz do utrzymania Welsh Corgi w dobrej kondycji.
Zalety i wady psów tej rasy
Zalety:
- Przyjazne i towarzyskie usposobienie, które sprawia, że są idealnymi psami rodzinnymi.
- Inteligencja i zdolność do nauki, dzięki czemu doskonale sprawdzają się w psich sportach.
- Łatwo przystosowują się do życia w różnych warunkach, w tym w mieszkaniach.
- Czujność i odwaga, które czynią je dobrymi stróżami.
Wady:
- Wysoka potrzeba aktywności fizycznej i umysłowej psiaka może być wyzwaniem dla mniej aktywnych właścicieli.
- Skłonność do nadwagi wymaga starannego monitorowania diety.
- Niezależny charakter, który może sprawiać trudności w wychowaniu mniej doświadczonym osobom.
- Potrzeba regularnej pielęgnacji, szczególnie w okresach linienia.
Historia rasy Welsh Corgi – psa Królowej Elżbiety II
Historia Welsh Corgi jest bogata i sięga starożytnych czasów, a jej początek wiąże się z Wyspami Brytyjskimi. Pierwsze wzmianki o psach przypominających Corgi pochodzą z Walii, gdzie były wykorzystywane jako psy pasterskie do zaganiania bydła, owiec i gęsi. Uważa się, że przodkowie Welsh Corgi przybyli na wyspy wraz z Celtami lub Wikingami w IX–X wieku. Te krótkonogie psy wyróżniały się wyjątkową zwinnością i instynktem pasterskim, dzięki czemu świetnie radziły sobie z prowadzeniem zwierząt na pastwiska.
Charakterystycznym zachowaniem Corgi było „podszczypywanie” pięt bydła, co mobilizowało je do ruchu i pozwalało efektywnie zarządzać stadami. Pierwotnie nie rozróżniano dwóch odrębnych ras – Pembroke i Cardigan. Welsh Corgi Cardigan pochodzi z regionu Cardiganshire, gdzie był znany już w XII wieku. Z kolei Welsh Corgi Pembroke zyskał swoją odrębną tożsamość w Pembrokeshire, na południowym zachodzie Walii.
Rasy te różniły się nieco wyglądem i zastosowaniem – Cardigan był większy i bardziej wszechstronny, podczas gdy Pembroke uchodził za bardziej kompaktowego psa pracującego. Rasa zyskała ogromną popularność w XX wieku dzięki Królowej Elżbiecie II, która była znaną miłośniczką Welsh Corgi Pembroke. Pierwszy pies tej rasy trafił na brytyjski dwór królewski w 1933 roku, kiedy ojciec Elżbiety, król Jerzy VI, podarował szczeniaka o imieniu Dookie swoim córkom. Królowa Elżbieta II przez całe życie była związana z Corgi, wychowując ponad 30 psów tej rasy. Jej miłość do tych czworonogów sprawiła, że Welsh Corgi stały się jednym z symboli brytyjskiej monarchii.
Popularność Corgi wzrosła również dzięki ich pojawieniu się w mediach i kulturze popularnej. Zdjęcia Królowej Elżbiety II z jej psami obiegły świat, a Welsh Corgi zyskały reputację psów lojalnych, eleganckich i pełnych energii. Do dziś rasa ta cieszy się uznaniem zarówno jako pies rodzinny, jak i towarzysz w codziennym życiu.

Podsumowanie
- Welsh Corgi to rasa energicznych i inteligentnych psów, która dzieli się na dwa typy: Pembroke i Cardigan.
- Psy te mają przyjazne usposobienie, ale wymagają regularnej aktywności i szkolenia.
- Są lojalne i oddane, co czyni je doskonałymi towarzyszami zarówno dla rodzin, jak i osób samotnych.
- Regularna pielęgnacja sierści i kontrola zdrowia to klucz do utrzymania ich w dobrej kondycji.
- Corgi to psy wszechstronne, które sprawdzają się zarówno jako towarzysze, jak i w psich sportach.
- Wymagają odpowiedniej diety i aktywności, aby uniknąć problemów z nadwagą.
- Koszt szczeniąt Welsh Corgi waha się od 6000 do 9000 zł, a miesięczne utrzymanie to 250–500 zł.
- Rasa stała się popularna dzięki Królowej Elżbiecie II, która była znaną miłośniczką Corgi.
FAQ – Najczęściej zadawane pytania
Tak, Welsh Corgi doskonale radzi sobie w mieszkaniach, pod warunkiem zapewnienia mu codziennej dawki ruchu i zabawy.
Corgi żyją średnio od 12 do 15 lat, co czyni je rasą długowieczną przy odpowiedniej opiece.
Tak, Corgi są inteligentne i szybko się uczą, ale ich niezależność wymaga konsekwentnego podejścia i wczesnej socjalizacji.
Cena szczeniąt Welsh Corgi w hodowlach zarejestrowanych wynosi od 6000 do 9000 zł, w zależności od pochodzenia i jakości linii hodowlanej.
Corgi uwielbiają psie sporty, takie jak agility, oraz zabawy wymagające ruchu i myślenia, np. aportowanie czy zabawy węchowe.

Hej! Mam na imię Asia i od ponad 15 lat interesują się kynologią. Regularnie w weekendy uczestniczę w wystawach organizowanych przez ZKwP w Polsce i FCI w Europie. Moje życie dzielę z dwoma wspaniałymi psiakami – energiczną seterką irlandzką Georgią oraz rozbrykanym kundelkiem Rosą, które są dla mnie jak rodzina. Interesuję się zdrowym żywieniem psów, szczególnie dietą BARF, wierząc, że to klucz do ich zdrowia moich pupili. W wolnym czasie pływam i podróżuję po Europie, zawsze w towarzystwie moich czworonożnych przyjaciół.
