Zastanawiasz się nad wyborem psa o wyjątkowym charakterze, majestatycznym wyglądzie i opiekuńczym usposobieniu? Bernardyn to rasa, która zachwyca nie tylko swoją wielkością, ale także lojalnością i przyjaznym stosunkiem do ludzi. Dowiedz się więcej o bernardynach i przekonaj się, dlaczego od wieków zdobywają serca miłośników psów na całym świecie!
Spis treści
- Jak wygląda bernardyn?
- Jaki charakter ma pies rasy bernardyn?
- Dla kogo sprawdzi się ta rasa?
- Jak zadbać o zdrowie i kondycję bernardyna?
- Codzienne życie z bernardynem – jak wygląda?
- Ile kosztuje bernardyn?
- Jakie choroby mogą występować u bernardyna?
- Wady i zalety bernardyna – co musisz rozważyć przed decyzją?
- Historia rasy bernardyn – od ratownika w Alpach po psa rodzinnego
Jak wygląda bernardyn?
Bernardyn to olbrzymi pies, który swoim majestatycznym wyglądem wzbudza respekt i podziw. To jedna z największych ras psów, charakteryzująca się masywną budową, szeroką klatką piersiową i mocnymi łapami. Bernardyny mogą występować w dwóch odmianach – krótkowłosej i długowłosej – jednak w obu przypadkach ich sierść jest gęsta, z podszerstkiem chroniącym przed trudnymi warunkami atmosferycznymi. Ich umaszczenie najczęściej obejmuje połączenie bieli z odcieniami rudego lub brązowego, co nadaje im charakterystyczny wygląd.
| Rasa | Bernardyn |
| Długość życia | 8–10 lat |
| Wzrost samce | 70–90 cm |
| Wzrost samice | 65–80 cm |
| Waga | Zależna od wielkości, około 50–90 kg |
| Długość sierści | Krótka (Stockhaar) lub długa |
| Maść | Biała z rudymi łatami, płaszczem, możliwe pręgowanie |
| Użytkowość | Pies do towarzystwa, stróżujący, gospodarski |
| Grupa FCI | Grupa 2 – Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła |
| Standard FCI | Nr 61 |

Wzorzec rasy FCI
Zobacz wzorzec rasy Bernardyn
Bernardyn (St. Bernardshund, Bernhardiner) (FCI 61)
Bernardyn (St. Bernardshund, Bernhardiner)
Wzorzec FCI nr 61
Kraj pochodzenia: Szwajcaria
Data publikacji obowiązującego wzorca: 4 kwietnia 2016
Użytkowość: Pies do towarzystwa, stróżujący i gospodarski.
Klasyfikacja FCI: Grupa 2: Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła. Sekcja 2.2: Molosy typu górskiego. Bez prób pracy.
Krótki rys historyczny: W XI wieku mnisi na Wielkiej Przełęczy Św. Bernarda (2469 m n.p.m.) założyli schronisko dla podróżnych i pielgrzymów. Od połowy XVIII wieku trzymano tam duże psy typu górskiego, których obecność udokumentowana jest na obrazach od 1695 roku, a pierwsze pisemne wzmianki pochodzą z 1707 roku. Psy te, nazwane „Barry”, używane były do stróżowania i obrony, a także do ratowania ludzi zagubionych w mgle lub śnieżycy. Relacje żołnierzy napoleońskich z 1800 roku, przechodzących przez przełęcz, rozsławiły te psy w Europie. Bezpośrednimi przodkami bernardynów były rosłe psy wiejskie, selekcjonowane na ustalony typ. W 1884 roku założono księgę rodowodową SHSB, w której pierwszym wpisem był bernardyn o imieniu Leo. W 1887 roku na Międzynarodowym Kongresie Kynologicznym rasa została uznana i otrzymała wzorzec.
Wrażenie ogólne: Bernardyn występuje w dwóch odmianach: krótkowłosej (Stockhaar) i długowłosej. Są to psy rosłe, harmonijnie zbudowane, o imponującym wyglądzie, muskularne, z bystrym wyrazem i imponującą głową.
Ważne proporcje: Idealna proporcja wysokości w kłębie do długości tułowia wynosi 9:10. Idealna proporcja wysokości w kłębie do głębokości klatki piersiowej wynosi około 2:1. Długość głowy to nieco więcej niż 1/3 wysokości w kłębie.
Zachowanie/temperament: Z natury przyjacielski. Temperament może być spokojny lub żywy, pies czujny.
Głowa: Mocna, imponująca, bardzo wyrazista. Czaszka szeroka i lekko zaokrąglona. Stop wyraźny. Nos czarny, szeroki i kanciasty. Kufa szeroka, jednakowo szeroka na całej długości, z prostym grzbietem nosa. Wargi górne tworzą wyraźne, ale nie przesadnie obwisłe fafle. Oczy średniej wielkości, od ciemnobrązowych do orzechowych, o przyjaznym wyrazie. Uszy średniej wielkości, trójkątne, z zaokrąglonymi końcami.
Szyja: Mocna, średniej długości, z umiarkowanie luźną skórą.
Tułów: Mocny, wyważony, imponujący, dobrze umięśniony. Grzbiet szeroki, prosty i mocny. Klatka piersiowa głęboka, dobrze wysklepiona, ale nie beczkowata.
Ogon: Długi, ciężki, mocny u nasady, sięga co najmniej stawu skokowego. W spoczynku zwisa, w ruchu może być uniesiony.
Kończyny przednie: Proste, mocne, o suchych mięśniach. Łopatki skośnie ustawione, dobrze umięśnione. Przedramię proste, śródręcze lekko nachylone. Łapy duże, zwarte, z dobrze wysklepionymi palcami.
Kończyny tylne: Dobrze umięśnione, równoległe. Uda szerokie i dobrze umięśnione. Podudzia skośne, stawy skokowe mocne.
Ruch: Harmonijny, z dobrym wykrokiem i mocnym napędem tyłu. Grzbiet pozostaje mocny i równy w ruchu.
Szata: W odmianie krótkowłosej włos okrywowy jest prosty, przylegający, z obfitym podszerstkiem. W odmianie długowłosej włos jest średniej długości, prosty, z obfitym podszerstkiem.
Maść: Biała z czysto rudymi łatami lub płaszczem. Dopuszczalne pręgowanie na tle rudobrązowym oraz żółtobrązowe umaszczenie. Pożądane ciemniejsze znaczenia na głowie i białe znaczenia na klatce piersiowej, łapach, końcu ogona oraz strzałka na głowie.
Wielkość: Psy: 70-90 cm, suki: 65-80 cm. Większe psy dopuszczalne, pod warunkiem harmonijnej budowy i prawidłowego ruchu.
Wady: Odstępstwa od wzorca, takie jak brak harmonii budowy, zbyt luźne powieki, niewłaściwy ruch, brak wymaganych znaczeń, są oceniane jako wady.
Wady dyskwalifikujące: Agresja, wyraźna lękliwość, wyraźne wady budowy, brak wymaganych cech rasowych, niewłaściwa maść, oko porcelanowe, brak pigmentacji nosa, warg i powiek.
N.B.: Samce muszą mieć dwa normalnie wykształcone jądra, w pełni umieszczone w mosznie.
Źródło: https://www.zkwp.pl/wzorce/61.pdf
Wzorzec rasy
Wzorzec rasy bernardyn definiuje go jako psa masywnego, o harmonijnej i proporcjonalnej budowie ciała. Kufa jest szeroka, głęboka, z lekko zwisającymi faflami, a oczy ciemne i spokojne, wyrażają przyjazny charakter. Ogon bernardyna jest długi, mocny, zwisający w spoczynku, unoszący się lekko podczas ruchu. Jego ruchy są pełne energii, mimo dużej wagi, co świadczy o jego sile i wytrzymałości.
Jaki charakter ma pies rasy bernardyn?
Bernardyn to rasa znana ze swojej łagodności, cierpliwości i oddania wobec rodziny. Są to psy niezwykle lojalne, które doskonale sprawdzają się jako towarzysze życia codziennego. Mimo swojej imponującej wielkości, bernardyny cechuje delikatność, szczególnie w kontaktach z dziećmi. Ich charakter i umiejętności wywodzą się z pierwotnej funkcji – ratowania ludzi w trudnych, górskich warunkach.
Charakterystyka i umiejętności
- Łagodność i cierpliwość: Bernardyny są spokojne i tolerancyjne, co sprawia, że idealnie nadają się na psy rodzinne.
- Czujność: Pomimo swojego przyjaznego usposobienia, świetnie sprawdzają się w roli stróża domu.
- Instynkt ratowniczy: Od wieków wykorzystywano je w ratownictwie górskim, gdzie wykazywały się nie tylko siłą, ale i niezwykłą inteligencją.
Szkolenie i wychowanie
Szkolenie bernardyna wymaga konsekwencji i delikatności. Są to psy inteligentne, które szybko uczą się nowych komend, ale ich spokojna natura wymaga motywacji opartej na pozytywnym wzmocnieniu. Wychowanie bernardyna powinno zacząć się już w wieku szczenięcym, aby zapobiec problemom wynikającym z jego dużej masy i siły w dorosłości. Ważne jest również nauczenie psa spokojnego chodzenia na smyczy, co ułatwi codzienne spacery.
Dla kogo sprawdzi się ta rasa?
Bernardyn to rasa idealna dla osób, które szukają spokojnego, lojalnego i opiekuńczego psa. Ze względu na swoje rozmiary i potrzeby, najlepiej sprawdzi się w domach z ogrodem, gdzie będzie miał przestrzeń do swobodnego poruszania się. Rasa ta jest odpowiednia dla rodzin z dziećmi, ponieważ cechuje ją wyjątkowa cierpliwość i delikatność w kontaktach z najmłodszymi.
Jednocześnie bernardyn wymaga właściciela, który będzie w stanie zapewnić mu odpowiednią opiekę i uwagę. Ze względu na swoją wagę i skłonność do problemów zdrowotnych, potrzebuje regularnych wizyt u weterynarza oraz starannego doboru diety. Bernardyny nie lubią samotności, dlatego najlepiej odnajdą się w domach, gdzie mogą spędzać czas z rodziną.
Jak zadbać o zdrowie i kondycję bernardyna?
Bernardyn to rasa, która ze względu na swoje rozmiary i masę ciała wymaga szczególnej uwagi w kwestii zdrowia i kondycji. Odpowiednia opieka obejmuje przede wszystkim właściwe żywienie, regularną pielęgnację sierści oraz aktywność fizyczną dostosowaną do jego możliwości. Bernardyny są podatne na pewne choroby typowe dla ras olbrzymich, dlatego profilaktyka odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu ich dobrego zdrowia.
Żywienie bernardyna – co warto wiedzieć?
Żywienie bernardyna musi być zbilansowane i dostosowane do jego wieku, wagi oraz poziomu aktywności. Psy tej rasy mają duże zapotrzebowanie kaloryczne, ale ich dieta powinna być kontrolowana, aby uniknąć problemów z nadwagą i skrętem żołądka, na który są szczególnie podatne. Dzienną porcję karmy najlepiej podzielić na dwa lub trzy posiłki, co zmniejszy ryzyko problemów trawiennych.
Zaleca się stosowanie karmy wysokiej jakości, bogatej w białko i składniki wspierające zdrowie stawów, takie jak glukozamina i chondroityna. Warto również wprowadzić suplementy diety, szczególnie w okresie wzrostu szczeniąt i młodych psów, aby wspierać prawidłowy rozwój kości i stawów. Bernardyny powinny mieć stały dostęp do świeżej wody, szczególnie w ciepłe dni, ponieważ ich duża masa ciała sprawia, że są bardziej podatne na przegrzanie.
Pielęgnacja sierści
Pielęgnacja sierści bernardyna zależy od odmiany – krótkowłosej lub długowłosej. W obu przypadkach sierść jest gęsta i wymaga regularnego szczotkowania, aby utrzymać ją w dobrej kondycji. Zaleca się szczotkowanie co najmniej dwa razy w tygodniu, a w okresach linienia nawet codziennie. Szczotkowanie nie tylko pomaga usuwać martwe włosy, ale także zapobiega tworzeniu się kołtunów i wspiera zdrowie skóry.
Do pielęgnacji warto używać szczotek odpowiednich do typu sierści, a kąpiele ograniczać do niezbędnego minimum, aby nie naruszyć naturalnej warstwy ochronnej skóry. Należy również regularnie sprawdzać i czyścić uszy, przycinać pazury oraz kontrolować stan zębów, co zapobiega problemom stomatologicznym.

Codzienne życie z bernardynem – jak wygląda?
Codzienne życie z bernardynem to wyjątkowe doświadczenie, które łączy spokój, lojalność i odrobinę wyzwań związanych z jego dużymi rozmiarami. Bernardyn to pies rodzinny, który najlepiej czuje się w towarzystwie swoich opiekunów. Psy tej rasy są znane ze swojej cierpliwości i łagodności, co sprawia, że doskonale odnajdują się w domach z dziećmi.
Ze względu na swoje rozmiary bernardyn potrzebuje przestrzeni do poruszania się, dlatego najlepiej sprawdza się w domach z ogrodem. Codzienne spacery to nie tylko sposób na zapewnienie mu aktywności fizycznej, ale także okazja do budowania więzi z opiekunem. Bernardyn nie wymaga intensywnych ćwiczeń, ale regularna aktywność jest konieczna, aby zapobiec problemom z nadwagą i utrzymać mięśnie w dobrej kondycji.
Bernardyn to pies, który ceni spokój i stabilność, dlatego nie jest odpowiedni dla osób prowadzących bardzo aktywny tryb życia. Wymaga regularnego kontaktu z ludźmi, ponieważ źle znosi samotność. Jego spokojny temperament sprawia, że rzadko szczeka bez powodu, co czyni go idealnym stróżem. Jednak ze względu na swoje duże rozmiary i siłę, bernardyn wymaga odpowiedniego szkolenia i socjalizacji, aby uniknąć problemów związanych z jego zachowaniem w dorosłym życiu.
Ile kosztuje bernardyn?
Zakup i utrzymanie bernardyna wiąże się z wysokimi kosztami, które wynikają zarówno z jego dużych rozmiarów, jak i specyficznych potrzeb.
Cena zakupu psa rasowego
Cena szczeniaka bernardyna z hodowli zarejestrowanej w ZKwP wynosi od 4000 do 7000 zł, w zależności od renomy hodowli, linii genetycznej i predyspozycji wystawowych. Psy pochodzące z hodowli zagranicznych mogą kosztować nawet powyżej 10 000 zł. Warto wybierać sprawdzone hodowle, które dbają o zdrowie i socjalizację szczeniąt.

Miesięczne koszty utrzymania
Koszty utrzymania bernardyna są wyższe niż w przypadku mniejszych ras i wynoszą średnio od 400 do 800 zł miesięcznie. Główne wydatki obejmują:
- Karma: wysokiej jakości sucha lub mokra karma – około 300–500 zł miesięcznie.
- Pielęgnacja: szczotki, szampony, regularne szczotkowanie – jednorazowe wydatki około 200 zł.
- Weterynarz: szczepienia, odrobaczanie, kontrola zdrowia – 100–200 zł rocznie.
- Akcesoria: obroże, smycze, legowiska – od 150 zł w górę.
Jakie choroby mogą występować u bernardyna?
Bernardyny, jak większość ras olbrzymich, są podatne na pewne choroby genetyczne i zdrowotne, które wynikają z ich dużych rozmiarów oraz specyficznych cech budowy ciała. Regularne wizyty u weterynarza, zbilansowana dieta i odpowiednia aktywność fizyczna mogą pomóc w zapobieganiu wielu z tych schorzeń.
- Dysplazja stawów biodrowych i łokciowych – choroba genetyczna, która powoduje ból i problemy z poruszaniem się. Regularna kontrola stawów jest kluczowa, zwłaszcza w wieku szczenięcym.
- Skręt żołądka – groźny stan wymagający natychmiastowej interwencji weterynaryjnej. Warto unikać dużych posiłków przed i po aktywności fizycznej.
- Choroby serca – u bernardynów mogą występować schorzenia takie jak kardiomiopatia rozstrzeniowa, która wymaga stałego monitorowania przez weterynarza.
- Problemy skórne – bernardyny z gęstą sierścią mogą być podatne na alergie i infekcje skórne. Regularne czyszczenie i szczotkowanie pomaga w ich zapobieganiu.
- Postępujący zanik siatkówki (PRA) – choroba oczu prowadząca do stopniowej utraty wzroku.
- Problemy z kręgosłupem – wynikające z dużej masy ciała i specyficznej budowy. Należy unikać przeciążeń, szczególnie w młodym wieku.
Wady i zalety bernardyna – co musisz rozważyć przed decyzją?
Przed podjęciem decyzji o wyborze bernardyna warto dokładnie przeanalizować wszystkie zalety i wady tej rasy. Ich majestatyczna natura i wyjątkowy charakter sprawiają, że są wspaniałymi towarzyszami, ale wymagają odpowiedzialnych opiekunów.
Zalety:
- Lojalność i łagodność, które czynią bernardyna doskonałym psem rodzinnym.
- Doskonałe umiejętności stróżowania dzięki ich czujności i naturalnej skłonności do ochrony.
- Łagodny temperament sprawia, że są cierpliwe i delikatne wobec dzieci.
- Spokojna natura, która czyni je świetnymi towarzyszami w domach z dużą przestrzenią.
Wady:
- Duże rozmiary wymagają odpowiednio dużej przestrzeni i specjalistycznej opieki.
- Wysokie koszty utrzymania, zarówno pod względem żywienia, jak i opieki weterynaryjnej.
- Krótsza średnia długość życia w porównaniu z mniejszymi rasami.
- Wymagają odpowiedniego szkolenia i socjalizacji, aby uniknąć problemów behawioralnych.
Historia rasy bernardyn – od ratownika w Alpach po psa rodzinnego
Historia bernardyna jest związana z klasztorem św. Bernarda w Alpach Szwajcarskich, gdzie psy tej rasy były hodowane przez mnichów w celach ratowniczych. Pierwsze wzmianki o psach w tej roli pojawiły się w XVII wieku, kiedy to używano ich do odnajdywania zaginionych podróżnych w górach. Psy te były cenione za swoją wytrzymałość, doskonały węch i instynkt opiekuńczy.
Najbardziej znanym bernardynem w historii był Barry, który uratował życie ponad 40 osobom na przełęczy św. Bernarda. Jego poświęcenie i odwaga stały się symbolem tej rasy, a jego podobizna znajduje się w Muzeum Historii Naturalnej w Bernie. Oficjalny wzorzec rasy został ustanowiony w 1867 roku, co zapoczątkowało rozwój hodowli na szeroką skalę. Obecnie bernardyny są znane na całym świecie jako psy rodzinne i stróżujące, które łączą majestatyczny wygląd z wyjątkowym charakterem.
Podsumowanie
- Bernardyn to olbrzymia rasa psów, znana ze swojego majestatycznego wyglądu i łagodnego charakteru.
- Psy te wymagają przestrzeni, dlatego najlepiej sprawdzają się w domach z ogrodem.
- Bernardyny są lojalnymi i cierpliwymi towarzyszami, idealnymi dla rodzin z dziećmi.
- Rasa jest podatna na schorzenia typowe dla dużych psów, takie jak dysplazja stawów czy skręt żołądka.
- Pielęgnacja bernardyna wymaga regularnego szczotkowania, szczególnie w okresach linienia.
- Bernardyny potrzebują odpowiedniego szkolenia i socjalizacji, aby uniknąć problemów behawioralnych.
- Cena szczeniaka z hodowli wynosi od 4000 do 7000 zł, a miesięczne koszty utrzymania to 400–800 zł.
- Historia bernardyna sięga XVII wieku, gdy był wykorzystywany jako pies ratowniczy w Alpach.
FAQ – Najczęściej zadawane pytania
Bernardyn ze względu na swoje rozmiary najlepiej sprawdza się w domu z ogrodem. Mieszkanie w bloku może być trudne, ale możliwe przy zapewnieniu mu odpowiedniej dawki ruchu i przestrzeni.
Średnia długość życia bernardyna wynosi 8–10 lat, co jest typowe dla ras olbrzymich.
Bernardyn to łagodny pies, ale jego rozmiary i siła wymagają konsekwentnego szkolenia i wczesnej socjalizacji.
Cena szczeniaka bernardyna wynosi od 4000 do 7000 zł, w zależności od hodowli i linii genetycznej.
Bernardyny uwielbiają spokojne spacery i zabawy na świeżym powietrzu. Nie potrzebują intensywnych ćwiczeń, ale regularna aktywność jest konieczna dla ich zdrowia.

Hej! Mam na imię Asia i od ponad 15 lat interesują się kynologią. Regularnie w weekendy uczestniczę w wystawach organizowanych przez ZKwP w Polsce i FCI w Europie. Moje życie dzielę z dwoma wspaniałymi psiakami – energiczną seterką irlandzką Georgią oraz rozbrykanym kundelkiem Rosą, które są dla mnie jak rodzina. Interesuję się zdrowym żywieniem psów, szczególnie dietą BARF, wierząc, że to klucz do ich zdrowia moich pupili. W wolnym czasie pływam i podróżuję po Europie, zawsze w towarzystwie moich czworonożnych przyjaciół.
